ሕዝቡ በጠቅላላገበሬውም ሆነ ነጋዴውየመንግሥትም ባለሥልጣን በሚሠራው ሥራ ሁሉባለጸጋ ስለነበር የሮም ግዛት ተወዳዳሪ የሌላትታላቅ አገር ነበረች፤ ታዲያ ምን ያደርጋል እነዚህሁሉ ሀብታት ለሕዝቡ ደስታና ውስጣዊ ዕረፍትንሊያገኙለት አልቻሉም፡፡ ሁልጊዜ በአካባቢውከሚሰማው የሽብርና የሁከት ድምጽ የተነሳባልታሰበ ቀን እንደመስሳለን በሚል ቀቢጸተስፋገዝቶት ነበር፤ ያመልኳቸው ከነበሩ ጣዖታትምአንዳችም የተስፋ ድምጽ አልነበረም፡፡ በቀቢጸ ተስፋባሕር ውስጥ ገብቶ የሚማቅቀውና መውጣትምየተሳነው አማኛቸውን ሊያረጋጉት አልቻሉም፡፡ ዳዊትእንደተናገረው ዓይን እያላቸው የማያዩ፤ ጆሮእያላቸው የማይሰሙ፤ እጅ እያላቸው የማይዳስሱአፍ እያላቸው የማይናገሩ፤ እግር እያላቸውየማይሄዱ ግዑዛን ናቸውና፡፡ ከዚህም የተነሣ ማለትየሚያመልኳቸው ጣዖታት ሊያረጋጓቸውና ሊረዷቸውስላልቻሉ ሕዝቡ “አማልክቶቻችን የዋሃንና ግድየለሾች ናቸው” እያሉ በጣዖታቱ ይዘብት ነበር፡፡የሰው ልጅ ሥልጣኔም በክፋትና በደግነት መካከልየለውን ልዩነት ለማመልከት አልቻለም፡፡ በዚህምአኳኻን ስለ ሰው ልጅ የወደፊት ዕድል ምንምየተስፋ ጭላንጭል አልነበረም፡፡
ሰው በተፈጥሮው ከወዴት መጣሁ? ወዴትስ ነውየምሔደው? ብሎ ራሱን በራሱ የመጠየቅናየመመርመር ስጦታ ያለው ባለአእምሮ ፍጡርስለሆነ እነዚህ ጥያቄዎች ሁልጊዜ በፊቱይደቀኑበታል፡፡ ነገርግን ለነዚህ ጥያቄዎች ከውስጥከራሱም ሆነ ከውጭ ከሌላ አጥጋቢ መልስስላላገኘ ከላይ እንደገለጥነው የደስታና የኑሮጣእሙንና ምሥጢሩን ሊያውቀው አልቻለም፡፡በሮም ቅኝ ግዛት ውስጥ የሚኖር ሁሉ በዚህ ሁኔታበቀቢጸ ተስፋ ስለተሞሉ እነሱም ሆነ ሥርዓተማኅበራቸው ጠባቂ እንደሌለው መርከብአቅጣጫው የማይታወቅ ሆነ፡፡ ሕዝቡን ለማስደሰትበሮም የቴያትር ሰገነት ላይ የሚቀርበው የጨዋታዓይነትም እንኳ ደም መፍሰስና መደባደብ ስለነበርበጨለማ ላይ የዛፍና የገደል ጥላ ሲጨመርጨለማው እንደሚጸና ሰቀቀኑን አባብሶት ነበር፡፡ሀብታም በሀብቱ ደስታን ለመሸመት አልሆንለትብሎ ሲጨነቅ ሲጠበብ በዝቅተኛው ሕዝብ ዘንድደግሞ ዕጓለማውታንና መበለታትን ወዴት ወደቃችሁየሚላቸው አልነበረም፡፡ በሽተኞችና ረሀብተኞችጥርኝ ጥሬ ኩባያ ውኃ የሚላቸው አጥተው በረሀብይተላለቁ ነበር፡፡ ሲሞቱም የአውሬ ራት እንጂየሚቀብራቸው አልነበረም፡፡ በአጠቃላይ ፍርድጎደለ፣ ድሃ ተበደለ የሚል ታዛቢ ተመልካችየሌለበት የአስረሽ ምችውና የብላ ተበላ ዘመንነበር፡፡
የሰው አውሬው ሰው ነው የሚባለው የሮማውያንተረት የተፈጸመው በዚህ ጊዜ ነበር፡፡ እነአውግስጦስ ቄሣር የሰላም እመቤት ብለውየሰየሟት ወይም ራሷን ሰላም ብለው የጠሯት ፖክስሮማና ፍቅርና ሰላምን አላስገኝላቸውምና ይህ ሁሉሁከትና የሽብር ጥላ ባንዣበበት ወራትየቤተክርስቲየን መሠረት የአሕዛብ ብርሃንየእሥራኤል ዘነፍስ ክብር መድኃኒዓለም በሮም ቅኝግዛት ሥር በነበረች በፍልስጥኤም ልዩ ስሟቤተልሔም በምትባል በይሁዳ ክፍል ተወለደ፡፡በተወለደም ጊዜ ትንቢት ያልተነገረላቸው ሱባኤያልተቆጠረላቸው ከአሕዛብ ወገን የሆኑ ሰብአ ሰገልመድኅን መወለዱን አውቀው ከምድረ አሕዛብ እጅመንሻውን ወርቅ፣ ዕጣን ከርቤ ይዘውለት መጡ፡፡ገበሩለትም፡፡ በመድኅን መወለድ ሰዎች ብቻሳይሆኑ መላእክትም ተደስተዋል፡፡ “በሰማይለእግዚአብሔር ምስጋና ይገባዋል፤ በምድርምሰላም” እያሉ ዘምረዋል፡፡
ይህ ሁሉ ባንድ ወገን የነበረው የአቀባበል ሥነሥርዓት ሲሆን በሌላ በኩል የነበረው የአቀባበልሥነ ሥርዓት ደግሞ የሚያሳዝን ነበር፡፡ ለምሳሌሥርዓተ ኦሪትን ትንቢተ ነቢያትን በሚገባእንከታተላለን ይሉ የነበሩ ፈሪሳውያን ክንዱየሚያደቅ ግርማው የሚያንቀጠቅጥ ሮማውያንንአባሮ አገራቸው ፍልስጥኤምን ነጻ የሚያወጣኃይለኛ መሲሕ ሲጠባበቁት ሁኖ አልመጣምእንዲያውም ከላይ እንደተገለጠው ዘመኑ የሁከትናየሽብር ዘመን ስለነበር አውግስጦስ ቄሣር ለጸጥታአጠባበቅ እንዲያመች በየጊዜው ዜጎቹንሲያስቆጥር ነበርና ድንግል ማርያም ለመመዝገብለመቆጠር አገር ጥላ ስንቋን ቋጥራ በሔደችበትቦታ መጠጊያ እንኳ በሌለበት በተጨናነቀ አካባቢከብቶች በሚያድሩበት ቦታ መሲሕ ተወለደ፡፡በዚያም የሀብታሞች የነገሥታት ልጆች ሲወለዱበሚነጠፍላቸው ወርቀ ዘቦ ሳይሆን ሉቃስእንደነገረን እናቱ በጨርቅ ጠቀለለችው፡፡ በዚህምክንያት ማለት እነሱ እንዳሰቡትና እንደተጠባበቁትሆኖ ስላላገኙት ፈሪሳውያንም ሆኑ ሰዱቃውያንመሲሕነቱን አልተቀበሉትም፡፡ በተንኮልእየተመሣጠሩም በማስተማር ጊዜው ብዙ የንቀትናየተላልቆ ከቄሣርም ጋር የሚያጋጭ የፖለቲካ ጥያቄይጠይቁት ነበር፡፡
ፈረሳውያን ሙሴን እንወደዋለን ስለሚሉበነቢያትም ተአምራት ስለሚኮሩ የሙሴንናየነቢያትን አምላክ “እንደ ሙሴ መና አውርዶ ደመናጋርዶ እንደ ኤልያስ ዝናም አቁሞ እሳት አዝንሞ”እንዲያሳያቸው መላልሰው የፈተና ጥያቄ ጠየቁትእሱም ለጠየቁት ሁሉ በቃሉ ትምህርት በእጂተአምራት የሚገባ መልስ ሰጥቷል፡፡ በተለይምሰዱቃውያን በምድር ብቻ እንጂ ከሞት በኋላስላለው ሕይወት ስለማያምኑ ስለ ትንሣኤ ሙታንየሚያደናግር ጥያቄ መስሎ የታያቸውን ጠየቁት፡፡ለዚህም የማያዳግም መልስ ሰጥቷቸዋል፡፡በፖለቲካም ከሮም መንግሥት ባለሥልጣኖች ጋርነገሩን ለማያያዝ ስለ ግብር አከፋፈል ማለት ለሮማቅኝ ገዥ ግብር መክፈል ይገባል ወይስ አይገባምሲሉ እነዚሁ ሰዱቃውያን የተንኮል ጥያቄአቅርበውለት ነበር፡፡ ተንኮላቸውን ስለሚያውቅ፡“የቄሳርን ለቄሣር መስጠት ይገባል፤ የእግዚብሔርንለእግዚአብሔር ስጡ” አላቸው፡፡ መድኃኒታችንበዚህ በማስተማር ጊዜው የፈሪሳውያንም ኾነየሰዱቃውያን ሁኔታ ግብዝነታቸውም ከልክ ያለፈስለነበር ለጥያቄያቸው መልስ ከመስጠት ጋርይገሥጻቸው ነበር፡፡ እነሱም በበኩላቸው እሱንለማጥፋት አድማ ይጎነጉኑበት ጀመር፡፡ የክርስቶስመወለድና ትምህርቱም ያላስደሰታቸው የቤተእሥራኤል ተመጻዳቂዎች ብቻ አልነበሩም፡፡ የሮምመንግሥትም በበኩሉ ክርስቶስን በጥላቻ ዓይንይመለከተው ነበር፡፡ የሮማ ቄሣር ወዳጅ በመሆኑበገሊላ የነገሠ ሄሮድስ መሲሕ “ክርስቶስ”በቤተልሔም መወለዱን ከሰብአ ሰገል እንደሰማየራሱንና መላዋንም የቄሣር ግዛት የሚቀናቀንንጉሥ የተወለደ መስሎት ደነገጠ፡፡
የመሲሕ መወለድ ስላስደነገጠው ሕፃኑን መሲህለመግደል ሙከራ አደረገ፡፡ ነገርግን ሕፃኑ መሲህየነቢያትን ትንቢት ለመፈጸም ከእናቱ ጋር ወደ ግብጽተሰደደ፡፡ የሄሮድስ ሰይፍ በአንገቱ ላይአልወደቀችም፡፡ ነገር ግን በሄሮድስ ተንኮል ብዙየገሊላ ሕፃናት በሰይፍ አለቁ፡፡ ደማቸውም እንደውኃ ፈሰሰ፡፡ የብዙ እናቶች እንባ በግፍ ፈሰሰ፡፡ኋላም መሲሕ በማስተማር ጉዞው እንደፈሪሳውያንና እንደ ሰዱቃውያን የሄሮድስን ባለሥልጣኖችና ራሱንም ሄሮድስን በግብዝነቱ በይፋስለሚገሥጸው “የጠላቴ ጠላት ወዳጄ ነው”እንደሚባለው በክርስቶስ ላይ ለማደም አመች ሆነ፡፡ጌታ ግን የሮማ ቅኝ ገዥዎችና የቤተ እሥራኤልየኃይማኖት ሰዎች መሲሕነቱን ባያውቁለትምለበቀል ሳይሆን ለምሕረት ለመዳን የመጣ እውነተኛመሲህ እንደመሆኑ መጠን በነቢያት ስለ እሱየተነገረውን ለመፈጸም ድውያነ ሥጋን በተአምራትድውያነ ነፍስን በትምህርት እየፈወሰ የማስተማርሥራውን ቀጠለ፡፡ የቃሉን ትምህርት ሰምተውየእጁን ተአምራት አይተው የአመኑበትንየእግዚአብሔር የጸጋ ልጅ ለመሆን አበቃቸው፡፡ እነሱግን ጥላቻቸውን ወደ ግቡ ለማድረስ የተነሱናበሰይጣን የሚገፋፉ ስለሆኑ የርሱ ትሕትናና ፍቅርቅንዓታቸውን አባባሰው እንጂ አልቀነሰውም፡፡ስለዚህም በፈሪሳውያንና በሰዱቃውያን ከሳሽነትበሮማውያን ዳኝነት ክስ ተመሠረተበት፡፡ ክሱምኃይማኖትንና ፖለቲካን የሚመለከቱ ጣምራነገሮችን የያዘ ነበር፡፡
የሮማ መንግሥት የዜጎችን እኩልነት ያከብራልእንዲባል በቅኝ ግዛት ውስጥ ለሚገኙ ሕዝቦች ሁሉየሃይማኖትና የባህል ነጻነት ሰጥቷቸው ነበር፤ አንዱየሌላውን ሃይማኖት ቢነቅፍና ቢያዋርድ ወይምከዚያም ከአንዱ ሃይማኖት ውስጥ አንዱ አዲስሐሳብ ቢጨምር ወይም ቢቀንስ ራሳቸውእንዲቀጡት ቅጣቱ በሕይወት ላይ የሆነ እንደሆነግን ወደ መንግሥት ባለ ሥልጣን አቅርበውእንዲያስፈርዱበት ሕግ ተሠርቶ ነበር፡፡ ፈሪሳውያንናሰዱቃውያንም በክርስቶስ ላይ ክስ የመሠረቱበትይህ መብታችን ተነክቷል፤ በቀላል ቅጣት የሚታለፍስላልሆነ በሞት ይቀጣልን ብለው ነው፡፡ “በፖለቲካ”መንፈስ የተመሠረተበት ሁለተኛ ክስ ደግሞ “እኛያለ ቄሣር ንጉሥ የለንም፡፡ እሱ ንጉሠ አይሁድ ነኝእያለ ያስተምራል ሕዝቡ ለቄሣር እንዳይገብርያሳድማል” የሚል ነበር፡፡ እንዲህ ማለታቸውበእውነት ፊሪሳውያንና ሰዱቃውየን ለሮማመንግሥት አስበው አይደለም፡፡ የሮማባለሥልጣኖች ነገሩን ይዋል ይደር ሳይሉእንዲያፋጥኑትና ጉዳዩ ሃይማኖት ብቻ ሳይሆንየሮማንም የአገዛዝ አውታር የሚነቀንቅ ሰለሆነመንግሥት ለራሱመ ጭምር ሲል ባስቸኳይ ርምጃእንዲወስድ ለዘዴ ነው፡፡ እነሱ ሰው ሰውኛውን ይህንያህል ደከሙ እንጂ መሲሕ እንደሆነ በሃይማኖትየሙሴን ሕግ ይሽራል የሚለው ክስ ሳይመሠረትበትበፊት “የሙሴን ሕግ ለመፈጸም እንጂ ለመሻርአልመጣሁም” እያለ ሲያስተምር እንደነበርበጆሮዋቸው ሰምተዋል፡፡
ክፍል 3 ይቀጥላል ይቆየን
0 comments:
Post a Comment